"Dlaczego Anglicy tak kochają 'There is' i 'There are'? Odpowiedź Cię zaskoczy!"
Język angielski, będący dziś jednym z najpowszechniej używanych języków na świecie, wykształcił się jako język prostych ludzi – rolników, rzemieślników i kupców. W przeciwieństwie do języka łacińskiego, który był używany przez duchowieństwo w Kościele, czy eleganckiego francuskiego, będącego językiem elit i królewskiego dworu, angielski rozwijał się jako narzędzie komunikacji codziennej i przyziemnej, co wpłynęło na jego dosłowność i strukturalną prostotę. Jednym z najciekawszych elementów tej prostoty są konstrukcje "there is" i "there are".
Dlaczego "There is" i "There are"?
W języku polskim często możemy przekazać informację o istnieniu czegoś, używając jedynie czasownika, np. "Jest książka na stole." W angielskim natomiast, aby wyrazić to samo musimy, jak w każdym innym zdaniu w tym języku, zawrzeć podmiot, którym w tym przypadku jest "there":
- There is a book on the table. (Na stole jest książka.)
Co więcej to samo zdanie w języku polskim możemy wyrazić na różne sposoby: “Książka jest na stole.” czy “Na stole jest książka.” bez utraty zmiany znaczenia. W języku angielskim jako jezyku o ubogiej fleksji jest to kompletnie niemożliwe! Ale po kolei.
"There" nie przetłumaczymy tutaj jako "tam", bo nie pełni funkcji opisowej ale bardziej gramatyczną - funkcję wskaźnika, który wprowadza nową informację lub odnosi się do czegoś, co istnieje. Dzięki "Is" i "are" zaś mamy jasność, że mówimy o jednej rzeczy lub wielu rzeczach.
Angielski jako język pozycyjny i analityczny
Angielski jest językiem pozycyjnym, co oznacza, że kolejność słów w zdaniu ma znaczaenie i jest sztywna. W języku polskim możemy powiedzieć np.: “Pies gonił kota.” lub “Kota gonił pies.” bez utraty znaczenia. W języku angielskim, nie stosującym odmiany wyrazów, tak się powiedzieć nie da! Zobacz co się stanie jeśli zmienimy kolejność wyrazów :
- The dog chased the cat. (Pies gonił kota.)
- The cat chased the dog. (Kot gonił psa.)
Zmiana kolejności słów całkowicie zmienia znaczenie zdania. W polskim możemy manipulować formą wyrazów (dzięki fleksji, czyli różnym końcówkom wyrazów), aby wyrazić to samo, jednak w angielskim musimy przestrzegać ścisłego szyku zdania. Jako język analityczny, angielski nie korzysta z rozbudowanego systemu odmian wyrazów (fleksji) jak język polski czy inne “wyszukane” języki. Zamiast tego, relacje między wyrazami często wyrażane są za pomocą przyimków ( małych wyrazów przed rzeczownikiem) i stałych konstrukcji gramatycznych, często nie tłumaczonych na polski:
- It is cold. (Jest zimno.)
- There is a book on the shelf. (Jest książka na półce.)
Kultura dosłowności a struktura gramatyczna
Podczas gdy w polskim często możemy nawet zmieniać ton głosu lub używać kontekstu, aby coś wyrazić np.: zadać pytanie, w angielskim musimy przestrzegać konkretnej struktury gramatycznej. Na przykład:
- Sprzątnąłeś pokój? (wystarczy zmiana intonacji i wymowne spojrzenie)
W języku angielskim takie zdanie w dosłownym tlumaczeniu "Cleaned the room?" spotka się conajmniej ze zdziwieniem, no bo w zasadzie o kogo i o co tutaj pytamy, a moze bardziej stwierdzamy?
- Have you cleaned the room? (aby to zdanie brzmiało poprawnie konieczne użycie czasownika pomocniczego "have" i podmiotu czyli osoby - zobacz ile to wyrazów!)
Angielski wymaga wyraźnego zaznaczenia, kto jest podmiotem zdania. Podmiot jest zawsze niezbędny, nawet jeśli jest to tylko formalne "it" czy “there”, inaczej nie zbudujesz np. pytania:
- It is raining. (Pada deszcz. + intonacja płaska - stwierdzamy fakt)
- Is it raining? (Pada deszcz? + intonacja wznosząca - zadajemy pytanie)
Podsumowanie
Konstrukcje "there is" i "there are" są nie tylko gramatycznymi formalnościami, ale kluczowymi elementami, które odzwierciedlają angielską (“chłopską”) dosłowność i pozycyjność. Angielski, jako język analityczny, wymaga użycia przyimków (np. a , some) i konstrukcji opisowych, aby wyrażać relacje między wyrazami, co jest zupełnie inne od bardziej bogatego bo fleksyjnego języka polskiego.
Angielska dosłowność i struktura gramatyczna odzwierciedlają prostotę i funkcjonalność języka, który wykształcił się w realiach codziennej, prostej komunikacji. Nie znajdziemy tu skomplikowanych odmian, jak w wyszukanych językach typu łacina czy francuski, ale zamiast tego mamy prostotę i jasność wyrazu, co czyni angielski językiem łatwym do nauki, choć czasem wymagającym uważnego podejścia do szczegółów.
Rozumienie tych cech angielskiego – jego pozycyjności i analityczności – jest kluczem do opanowania nie tylko gramatyki, ale i subtelności kulturowych tego języka. Angielski to język, który lubi mówić rzeczy wprost i jasno, co czyni go niezwykle efektywnym narzędziem komunikacji na całym świecie. Więc kiedy następnym razem usłyszysz "There is" lub "There are", pamiętaj o ich roli w tym fascynującym języku!
Comentarios